พลับพลึงธาร (Crinum thaianum) อยู่ในวงพลับพลึง เป็นพืชน้ำเฉพาะถิ่นของประเทศไทย พบได้แห่งเดียวในโลกบริเวณแม่น้ำ ลำคลองในเขตอำเภอสุขสำราญและอำเภอกะเปอร์ จังหวัดระนอง เขตอำเภอตะกั่วป่าและอำเภอคุระบุรี จังหวัดพังงา จัดเป็นพืชอวบน้ำ ใบมีลักษณะคลายพลับพลึงและมีความยาวขึ้นอยู่กับระดับน้ำ โดยธรรมชาติหัวมักโผล่ขึ้นเหนือพื้นดินประมาณ 2 ใน 3 เพื่อป้องกันการเน่า มีความสูงของลำต้นตั้งแต่ 60 เซนติเมตร ถึง 2 เมตร ในช่วงฤดูฝนที่น้ำหลากจะมีการทำการผสมเกสร โดยในแต่ละผลจะมีเมล็ดข้างใน 2 - 4 เมล็ด และจะออกดอกบานสะพรั่งในช่วงปลายฤดูฝนหรือต้นฤดูหนาว ประมาณเดือนตุลาคมถึงเดือนธันวาคมของแต่ละปีเท่านั้น ดอกตูมสีขาวมีลักษณะคล้ายหัวหอมชูเหนือน้ำเสมอ เมื่อบานแล้วจะมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ อันเป็นที่มาของชื่อ “หอมน้ำ” ในบางท้องถิ่นเรียกว่า “ช้องนาง” หรือ “หญ้าช้อง”
เนื่องจากพลับพลึงธารและแหล่งที่อยู่อาศัยถูกคุกคามอย่างหนัก และทำให้มีปริมาณลดลงอย่างต่อเนื่อง ซึ่งเป็นสาเหตุจากปัจจัยต่างๆ เช่น การขุดลอกคลอง การเก็บหาเพื่อการค้า และจากภัยธรรมชาติ ดังนั้นในการอนุรักษ์พลับพลึงธาร จำเป็นที่จะต้องมีการดำเนินการทั้งในระดับนโยบายและในระดับปฏิบัติในพื้นที่ควบคู่กันไป ในระดับนโยบายควรจะมีการประสานงานกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เพื่อให้มีการดำเนินงานตามมาตรการต่างๆ ที่ได้วางไว้
โดยชาวบ้านอำเภอคุระบุรีได้เล็กเห็นถึงความสำคัญของต้นไม้หายาก และหวงแหนต่อทรัพยากรที่ยังคงหลงเหลืออยู่จึงหาวิธีช่วยกันอนุรักษ์ในทุกรูปแบบ ทั้งเพาะขยายพันธุ์ในลำธารสายรอง ป้องกันการทำลายจากการเก็บหาเพื่อการค้า การทำลายระบบนิเวศแม่น้ำลำคลอง
0 ความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น